πρωτοενστατίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) σπάνιο πυριτικό ορυκτό τού μαγνησίου το οποίο αποτελεί ποικιλία τού ενστατίτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. αγγλ. protoenstatite < γερμ. Protoenstatit < πρωτ(ο)-* + ενστατίτης*].